Sztywnym krokiem, z twarzą jak zawsze bladą i zimną, ale z głową podniesioną do góry, z uśmiechem lekceważąco wyniosłym szedł do domu środkiem ulicy, trzymając na widoku swą książkę czerwoną, od której biła łuna.
Czytaj więcejWspólną cechą ujęć pozytywistycznych jest wiązanie pokoleń z nadziejami nieprzerwanego postępu oraz dążenie, by możliwie ściśle, w liczbach lat, ustalić przeciętny czas trwania jednej generacji.
Napinacz RSKWP - We wszystkich tych filantropijnych zajęciach panna Izabela przyjmowała czynny udział.
Znamy podobnie brzmiące klarynety i skrzypki w Słowie o Jakubie Szeli Jasieńskiego, na weselisku tegoż Szeli. A tak pan Grygier uratował nam życie, bo on to umie doskonale ratować życie, jako i pod Chocimiem cudownie je samemu sobie uratował, bacząc pilnie na to: …aby tak był śmiały, Jakoby się z wojny zawsze wrócił cały. Kiedy jestem u siebie w domu, starodawnym zwyczajem, który lekarz domowy przepisał ojcu i sobie, miesza się dla mego użytku wino już w kredensie, na dwie lub trzy godziny przed użytkiem. Zerwał się i widzenie zaraz uleciało Przestraszone łoskotem; czekał, nie wracało Tylko usłyszał znowu trzykrotne stukanie I słowa: «Niech pan wstaje, czas na polowanie. Nie wyznałbym tego przed kim innym; lecz pan jesteś człowiek wyższy, panu można wszystko powiedzieć, bo wszystko pojąć potrafisz. Lecz ile razy oba te stronnictwa chciały go pociągnąć w wir swych osobistych namiętności i przywiązać doń odpowiedzialność swoich błędów lub zbrodni, śmiało i głośno przeciw nim się oświadczał; surowe jego słowa, jak pioruny na głowy sprawców i współtowarzyszy jego wygnania zarówno spadały, na czarnych i białych, na gibelinów i gwelfów. Pierwsza czarownica wypowiedziała jakieś zaklęcie i w mig pojawił się bochenek srebrnego chleba. Hrabia samotny wzdychał, poglądał na mury, Wyjął papier, ołówek i kreślił figury. — Książki zamknijcie — dyryguje z ręką wciąż podniesioną, jak u wodza naczelnego. Więc papa ma mnie za socjalistę Ale może i lepiej wreszcie: postawił diagnozę przynajmniej. — Moją głowę w zakład stawię — odparł Weyhard — i więcej nad to: mój honor żołnierski — Może to być — rzekł nagle Sadowski.
Był to zarazem eksobywatel i ekskrawiec, człek sztywny, mrukliwy, z wielką łysą głową, nieruchomo na karku osadzoną. Zawołał wtedy do Boga: — Boże, władco dusz wszystkich stworzeń Czym ten człowiek zgrzeszył, że go nie ożywiłeś — Ten człowiek — powiedział Bóg — nigdy nie zmartwychwstanie, albowiem za życia był lichwiarzem. Henryk Sienkiewicz Potop 585 Lecz przybyli za późno. Każde z moich pragnień i tak było do głębi przesiąknięte jej wspomnieniem, pamięcią wszystkich rodzajów cierpienia i rozkoszy. Swirski, słuchając tego opowiadania, uczynił sobie dwie uwagi: najprzód, że pani Cervi gorzej mówi po polsku od córki. Galla, nega; satiatur amor, nisi gaudia torquent.
Wszystko odbyło się tak, jak księżna zamierzała, z tą różnicą, że narkotyk podziałał zbyt silnie: wszyscy, nawet lekarze, myśleli, że generał miał atak apopleksji. HOLOFERNES Módl się do mnie JUDYTA Straszny człowieku Teraz widzę jasno Że ty zbytecznie ufasz w siłę własną. Było tych czynności jeszcze więcej: wyjmując ładunek, żołnierz odgryzał osłaniający go papier, ażeby iskra ze skałki padała bezpośrednio na proch. — Po czym to pan poznaje — zagadnął Eugeniusz. Jak pokąsany przez rój pszczół i oblany wrzątkiem, poszedł do domu. — Choćby i były, to hukniem i skoczym od razu. Więc napchawszy strzygę ludzkim mięsem, poszedł stary komtur Jurandowe dziecko mu przynieść, bo mu tamten widać szepnął, że chciałby krwią niewinną strawę popić… Ale kat, który jako mówiłem, wszystko uczyni, jeno krzywdy wyrządzonej dziewce przenieść nie może, już przedtem się na schodach zasadził… Mówił ksiądz, że on niespełna rozumu i w rzeczy bydlę, ale to jedno rozumie — i jak trzeba, to w chytrości nikt mu nie wyrówna. Światłość miesięczna padła na wierzch głowy łysy, Gerwazy po nim kryślił palcem różne rysy; Widać, że przyszłych wypraw snuł plany wojenne. Liza wzięła małą szuflę i ładowała zboże do leja, póki Jörgen na to pozwalał. [Aneks XIV] Z zagadnień ogólnych pozostaje jeszcze kwestia obcych wpływów. Czytał właśnie scenę, jak poseł hiszpański Olozaga całował w pończochy Eugenię.
— Kolego, proszę ze mnie nie drwić. Nie taki świat jak tu, prowincja prowincji. Młode dąbki grubości ramienia zatrzymały na chwilę jeźdźców; ale przebyli je i zaczęli ścigać Fabrycego przez polankę. Niczym dla niego było, że dziewczyna pozostała jeszcze czystą, że chciała uciekać od tej miłości i że wyznawała ją z żalem i skruchą. Temperatura serdeczności coraz się wzmagała; wypito potem zdrowie radcy dobrodzieja, którego radość i wino tak rozmarzyło, że się chwiał i kołysał, jakby stał na statku wśród burzy. — Ma pieniądze — pomyślał sobie i spojrzał pod lustro. Rostworowski mienił mnie „wielkim poetą” po Świętoszku… Pan Nowaczyński pisał, że „Boy sam jeden zrobił dla zbliżenia Francji z Polską tyle co cały paryski Komitet Narodowy”. Pierwsi założyciele i dobroczyńcy tej instytucyi Władysław hr. Żołnierze rosyjscy, zamiast owych pęków i snopów wikliny, własne ciała rzucają. Można by się było skarżyć alibo okup zapłacić, alibo siłą ją odbić. Ma być wolny. podtrzymka ruchoma
Przejąłem się całą ważnością mojego urzędu.
Dwudziestu i siedmiu senatorów udało się za nim i, postarawszy się utopić w winie tę przykrą myśl, zakończyli posiłek śmiertelnym napojem; zaczem, uściskawszy się i pobiadawszy społem nad nieszczęściem kraju, jedni wrócili do domów, drudzy zostali, iżby ich pogrzebiono na stosie Wiriusza wraz z nim. Nie ma więc w społeczeństwie przypadku, ale nieugięte prawo, które jakby na ironię z ludzkiej pychy, tak wyraźnie objawia się w życiu najkapryśniejszego narodu, Francuzów Rządzili nimi Merowingowie i Karlowingowie, Burboni i Bonapartowie, były trzy republiki i parę anarchii, była inkwizycja i ateizm, rządcy i ministrowie zmieniali się jak krój sukien albo obłoki na niebie… Lecz pomimo tylu zmian, tak na pozór głębokich, Paryż coraz dokładniej przybierał formę półmiska rozdartego przez Sekwanę; coraz wyraźniej rysowała się na nim oś krystalizacji, biegnąca z placu Bastylii do Łuku Gwiazdy, coraz jaśniej odgraniczały się dzielnice: uczona i przemysłowa, rodowa i handlowa, wojskowa i dorobkiewiczowska. Teraz dopiero mam zupełne przekonanie, że wszystko skończone, bo rozdziela nas nietylko nasza wola, nietylko mój wyjazd, ale coś, co leży po za nami, niezależna od nas siła rzeczy. — Mój Boże, całkiem przypadkowo, to mi się nie zdarza nigdy. Od tej chwili nie znał już cywilnych władców Francji. „Ej, ty moja niebogo — pomyślał — żebyś choć wiedziała, że ja już u Najświętszej Panny na ordynansie, w jej obronie się tym nieprzyjaciołom oponuję, którym ku swojemu umartwieniu służyłem dawniej…” I obiecał sobie, że zaraz po oblężeniu do niej do Kiejdan napisze i Sorokę z listem popchnie. Pomimo potrójnego ukłonu werbalnego w kierunku Schopenhauera — wola, nie chodzi o tego patrona modernistycznego pesymizmu. Padł, a oręż i świetna zbroja na nim szczękły; Tym jękiem się ogniste rumaki przelękły I skacząc, w tył się nagłym usunęły zwrotem, A on z lubym na zawsze rozstał się żywotem. — Czy jesteś Ben Sawar — zapytał go mężczyzna. Gdyby tłum mniej był zajęty gwałtami napastników, już spostrzegłby, że w naturze zachodzi jakieś niezwykłe zjawisko. Zawsze wędruję omnibusem lub pieszo.